Hellevoetsluis, 6 mei 2006
Etappe 0

Waarom loop ik als ongelovige Thomas, een heilige route. In mijn motivatie heb ik daar iets over gezegd. Een ongelovige Thomas met een davidsster aan een ketting om de hals, opgevoed in humanistische sfeer maar vooral met respect voor hen die anders denken.
Geloven heeft mij altijd geïnteresseerd, maar nooit kunnen overtuigen.
Te veel heb ik de indruk dat geloven het leven voor de mens gemakkelijker moet maken. Zelf nadenken, zelf tot een opinie komen en eigen verantwoordelijkheid komen in het gedrang wanneer geloof te strikt wordt opgelegd.

Wat je doet, moet je goed doen. Dat was één van de credo’s die ik in mijn opvoeding heb meegekregen. Dat komt dus terug in de keuzes die ik verder maakte. In sommige gevallen maakte ik verkeerde keuzes in mijn leven, in andere juist goede. Van sommige keuzes heb ik spijt gekregen maar die zijn niet terug te draaien en daar moet ik dan vrede mee hebben. De goede blijven altijd populair en worden natuurlijk veel verhaald.

De route die ik loop moet in twee delen worden gesplitst. Het eerste deel, de historische weg vanuit Vézelay “Via Lemovicensis” naar Saint-Jean- Pied-de-Port, is één van de vier routes door Frankrijk die naar Santiago voeren. Ik koos deze route omdat hij me diagonaal door Frankrijk voert, langs bekende en onbekende plaatsen.

Het tweede deel is wat in het Christendom, in de eerste duizend jaar van haar bestaan al als één van de drie heilige routes werd gekend. Zoals de islamitische traditie wil dat alle gelovigen in hun leven tenminste één keer, net als Mohammed, van Mekka naar Medina reizen, zo kende het Christendom drie heilige routes, waarmee zegeningen te verdienen waren.
Eén naar het graf van Petrus in Rome, degenen die haar liepen droegen een kruis als symbool. Een tweede route voerde naar het graf van Christus in Jerusalem, degenen die haar gingen tooiden zich met een palmtak als symbool. De derde route ging naar het graf van de apostel Jakobus. De legende zegt dat Sint Jakob, in het spaans San Tiago en de maagd Maria daar na Christus dood het evangelie verkondigden. De pelgrims op deze route voerden een schelp als symbool.
Deze weg sluit aan op de Franse route en loopt via Pamplona, Burgos en Leon naar Santiago de Compostela.

Ik ben benieuwd wat ik allemaal tegenkom op de weg.

boven

Hellevoetsluis, 18 mei 2006
Nog net voor vertrek

Het vertrek is moeilijk. Maanden ben ik bezig geweest om me voor te bereiden op de tocht: Veel gelezen, alles verzameld wat mee moet en dat is toch zo min mogelijk. Te weinig ingelopen, dat zal me misschien nog wel opbreken. Maar het moeilijkste is het loslaten van alles.
Ik heb geen rust, moet zonodig nog dit en nog dat, alles moet een beetje geordend achter gelaten worden. Ik vind dat ik er voor moet zorgen dat Wilma niet voor onaangename verrassingen komt te staan. Onzin natuurlijk want ze kan prima voor zich zelf zorgen. Wel maak ik me zorgen om haar, de bloeddruk is te hoog, ze maakt zich te snel te druk en de belasting van mijn vertrek kan ze er eigenlijk niet meer bij hebben. Daar komt bij dat de situatie rond haar moeder de nodige spanningen oproept. Hopelijk komt ze tot rust als ik weg ben.

De mail aan iedereen met de website heeft veel reacties opgeleverd. Zowel in het gastenboek als via de mail thuis en per post en telefoon. Heel fijn al die support en het enthousiasme voor deze onderneming. Zo ervaar ik nog weer eens hoe goed het is om mensen te ontmoeten en daar, in welke mate en vorm dan ook, een relatie mee te hebben. Dank aan allemaal voor die reacties.

Morgenochtend ga ik met de Thalys naar Parijs. Daar stap ik over van het Gare du Nord naar het Gare de Lyon en vandaar met de TGV naar Montbard. Wilma en Tassie brengen me weg en dan gaat het avontuur echt beginnen.

Groet,Theo

boven

La Charité sur Loire, 23 mei 2006
Etappe 1 - Het begin

Nou daar ging hij dan, In de trein, lopen van Gare du Nord naar het Gare de Lyon en met de TGV naar Montbard. Vervolgens met een streekbus naar Vezelay.
De volgende ochtend, zaterdag, eerst een stempel gehaald in de abdijkerk en na bezoek aan de bakker en de kruidenier het dorp uitgelopen, jacobsschelp op de rugzak en in T shirt, maar het was eigenlijk te koud daarvoor. Mensen spraken me er op aan, maar ik ging, ik had de pas er in en het liep lekker.
Al snel werd de wind harder, windkracht 6 à 7 en het begon te regenen. Het was moeilijk om de poncho om te krijgen over de rugzak maar uiteindelijk lukte het. Heel veel modderpaden, alle kleren vies, overal spierpijn maar dat heb je als je onvoldoende geoefend hebt, afzien dus. 's Middags kwam de zon en werd het beter. Veel zandpaden, kiezelwegen en weinig glad geplaveide wegen maar geweldig mooi heuvellandschap met bossen, weiden en akkerbouw. De eerste etappe na 29 km afgesloten in Cuncy les Varzy.

De tweede dag eerst naar Varzy, daar was op zondag markt en kon ik lekker fruit, brood etc kopen. Verder rustig aan gedaan naar Champlemy. Daar Henk uit H ontmoet en later Paul en Marie uit Heeze. Heel gezellige avond en de volgende dag lopen we met z'n vieren naar Chateauneuf Val de Bargis. Daar is de slaapgelegenheid complet maar we worden ondergebracht bij particulieren en dat was heel goed en leuk. Een fransman en een spaanse die daar wonen maar ook in Cadiz in Spanje. We ontmoetten er ook nog een Fransman en een Amerikaanse. Hij zit ook in de houthandel uit Afrika en heeft connecties met een houthandel uit Kampen die ik ken. De wereld is weer eens klein.
Vlak voor Champlemy kwam er een auto van rechts, tussen de heggen door, ik had hem al aan horen komen maar niet gezien. Hij stoof voor me langs, zag mij, stopte en verontschldigede zich dat hij zo voor mij als pelgrim langs gereden was.

Vandaag, dinsdag zijn we naar La Charité sur Loire gelopen en morgen gaan de andere drie richting Nevers en ik richting Bourges. Afscheid nemen dus, het was heet leuk samen, hebben veel gelachen en van elkaar geleerd. Het was leuk om Henk, Paul en Marie ontmoet te hebben. Het wordt weer tijd dat ik aan mijzelf toekom, dus ik ga alleen verder.

Het was geweldig om alle reacties in het gastenboek te zien, het doet me goed om zoveel support te krijgen.
Tot de volgende keer,
Liefs en groeten voor jullie allen,
Theo

boven

Baugy, 24 mei 2006
Etappe 2 - de eerste 100 km zit erop

Vandaag 29 km gelopen naar Baugy, halverwege La Charité en Bourges. Daarmee ben ik de eerste 100 km gepasseerd en dat voelt goed. De vrienden van de laatste twee dagen heb ik achter mij gelaten, ik bewaar goede herinneringen aan deze drie mensen, ze hebben mij zeker geholpen goed op gang te komen en we hebben veel plezier gehad.

Vandaag was het weer een prachtige tocht, over heuvels, tussen de korenvelden met heel veel mooie bloemen, klaprozen, korenbloemen, boterbloemen en nog veel meer en er zijn er ook die heerlijk ruiken. Daarnaast geniet ik van alle vogelgeluiden, het is prachtig zoals ze met elkaar converseren.
Heerlijk weer, veel zon. Morgen naar Bourges en misschien hou ik daar wel een rustdag.
Dag allemaal,

boven

Bourges, 26 mei 2006
Etappe 3

De eerste week zit er op. Het was heerlijk. Het slechte weer mag de pret niet drukken, het landschap is prachtig en de mensen zijn vreselijk aardig. Pelgrims hebben overal een streepje voor, die krijgen van alles, soms voor niets en meestal voor weinig. Bovendien wenst bijna iedereen je goede reis en dat alleen al doet goed. Vreemde mensen ontmoeten is natuurlijk ook geweldig, veel mensen vinden het leuk om een praatje te maken en adviseren je bepaalde wegen wel en sommige niet te lopen. Iedereen heeft echter zo z'n eigen ervaringen en ik wil graag de mijne opdoen.

Het verrassende van deze wandeling is dat ik van te voren niet weet hoe het er over de volgende heuvel en achter het volgende bos uitziet. Welk liefelijk dorpje daar nu weer ligt en welke mensen er wonen. Dat onbekende doet me verder gaan, ook als de pijn erger wordt. Er zijn momenten dat ik denk wat doe ik hier, wat loop ik mijzelf af te beulen, waarom ga ik niet lekker naar Wilma en naar mijn eigen lekkere warme huis. Juist verder willen komen, mensen willen ontmoeten, willen genieten van de overweldigende natuur, als je die tenminste wilt zien, maakt dat ik verder loop. Met pijn in m'n lijf soms, met pijn in het hart ook maar wel met de wil om verder te gaan. Meer en meer wordt ik mij bewust van de betekenis voor mijzelf van deze wandeling. Toch wisselen stemmingen en emoties nog al eens en het zal nog wel even duren alvorens er wellicht ook conclusies getrokken kunnen worden. Gelukkig heb ik nog even de tijd.

Gisteren van Baugy, waar ik sliep bij de 80 jarige - gepensioneerde dorpsdokter en zijn vrouw, naar Bourges gelopen, 29 km. Een prachtige tocht, de eerste uren over gewone geasfalteerde wegen, dat liep wel lekker door maar de auto's rijden wel met grote snelheid langs je heen. De laatste 12 km liep ik over een oude Romeinse weg die steeds recht op de kathedraal van Bourges toe loopt. Van die oude Romeinse wegen zijn er veel in Frankrijk maar veel meer dan een karrespoor, soms overwoekerd door gras en soms met losse keien is het niet. Het zijn echter wel wegen met een geschiedenis en dat voel je ook.
Onderweg kwam ik de Luxemburger Roger weer tegen, ook in Champlemy en in La Charité had ik hem al ontmoet. Hij is heel aardig maar heeft kennelijk de behoefte om iedereen tot het Boedisme te bekeren en daar ben ik nou eenmaal niet op uit. Hij omhelst ook bomen. Gelukkig loopt hij een ander tempo dan ik en soms slaapt hij gewoon buiten. In de regen vind ik dat niets.

In Bourges vond ik een slaapplek in de Foyer Francois, dat is een onderkomen voor pelgrims maar er eten ook de armen en thuislozen uit de stad. Ik vond het samen eten gisterenavond wel een ervaring hoor, het eten was geweldig goed maar uiterst simpel. Toen besefte ik mij maar weer eens hoe goed het is om even gewoon tussen die mensen te zijn en tegelijkertijd hoe goed ik het dan zelf heb. Bourges is een prachtige oude stad, waar ik om welke reden dan ook nog nooit was geweest. Zeer de moeite waard. Prachtige kathedraal met heel veel gebrandschilderde ramen.

Vandaag 26 mei heb ik een rustdag genomen en dat was ook wel nodig want gisterenavond was ik wel erg moe. De eerste blarenprikker van Hans heeft inmiddels dienst gedaan. De blaar veroorzaakte nog al wat hinder en dat maakt ook sneller moe. Ik merk overigens wel dat ik elke dag meer ingelopen raak en die heuvels had ik rond Hellevoetsluis toch niet kunnen trainen. Zo, jullie zijn weer een beetje bijgepraat en ik ga een pression vatten. Dank voor alle support in het gastenboek. Ik hoop dat ik de verwachtingen van Jaap Hollaar waar kan maken. Ook heel blij ben ik met de mail van Teake, wensen van mensen die elkaar waarderen komen altijd goed terecht.

Dag allemaal, tot de volgende keer.
Groet,
Theo

boven

Charost, 27 mei 2006
Etappe 4

Vroeg vertrokken uit die geweldig mooie stad Bourges. Na het ontbijt, samen met de armen en daklozen, trok ik eerst door de stad en daarna weer de velden in. Wederom zwaar bewolkt, het spetterde zo nu en dan maar ik heb de poncho niet aan hoeven doen. Het lopen ging gemakkelijk, pas de laatste kilometers werden zwaarder. Veel langs D wegen gelopen, dat schiet wel lekker op. Ook een groot stuk door een mooi bos maar daar loop je meteen weer door de bagger van al die regen.
Jammer want de bossen zijn erg mooi. Heb vandaag weer een ree van heel dichtbij gezien en ik geniet nog steeds van de bloemen en de vogels.

Ik ben nu in Charost en loop morgen verder in de richting van Chateauroux.
Wordt vervolgt.
Groet,
Theo

boven

Argenton sur Creuze, 31 mei 2006
Etappe 5 - Bijna 250 km

De eerste 250 km zitten er bijna op. Morgen maak ik de noordelijke route vanuit Vezelay af naar Gargilesse. Vanuit Charost ging het over Issoudun naar St. Fauste en daarna naar Deols. Gisteren via Chateauroux naar Velles en het etang van Madagascar en vandaag naar Argenton sur Creuse.
Een prachtige tocht, zeer afwisselend, hoogvlaktes, bossen, akkerbouw en veeteelt. Veel heuvels en dalen (goed voor de kuiten). Veel wild gezien, herten en konijnen worden al aardig gewoon, gisteren ook wilde zwijnen met jongen die zo voor je de weg over steken, geweldig. De tocht van vandaag ging langs veel oude kastelen (XII siecle) en ik logeerde gisteren op een oud landgoed wat voor een deel wordt verhuurd aan pelgrims. Je voelt je bijna in vervlogen tijden, het was een geweldige belevenis.

Een pression bij aankomst doet altijd wonderen, want dorstig word je er wel van, ondanks de twee liter water per dag in de rugzak. Dat werkt overigens voortreffelijk met het slangetje. Onderweg eet ik brood ( pain de campagne ) soms met camambert, soms met harde worst, soms met een blikje makreel in mosterdsaus, heerlijk. 's-avonds is het afwisselend maar als ik het zelf maak in de refugio's dan is het vaak pasta mat veel groente en een beetje gehakt, makkelijk, lekker en goed voor de energie. Natuurlijk een wijntje er bij, Frankrijk zonder wijn kan niet.

Het lopen gaat steeds beter. De spierpijn wordt minder, 's-avonds zijn de voeten en benen gewoon moe maar als ik 's-morgens weer vertrek dan loopt het weer lekker weg. De snoepjes van Trijntje en Kees doen wonderen onderweg. Ik maak wel wat foto's maar er is maar weinig gelegenheid om ze te versturen.

Bij al dit genieten, en dat doe ik echt, werk ik ook nog aan mijn doelstelling. Ik doe dit immers niet alleen omdat het zo leuk is. Of ik hierdoor een ander mens ga worden betwijfel ik maar mijn leven verandert er wel door. Na deze wandeling zal mijn leven anders zijn dan er voor en ik heb daar nu al een goed gevoel bij.

Wederom dank voor de reacties in het gastenboek, ik kan ze niet allemaal individueel beantwoorden maar wees er van overtuigd dat het me goed doet. Het ga jullie goed, tot de volgende keer.

Groet,
Theo.

boven